نتیجه کمک رسانی به تهیدستان

ساخت وبلاگ

بسم الله الرحمن الرحیم

نتیجه کمک رسانی به تهیدستان

هیچ رنگی در زندگی انسانی جز با رنگ شادمانی و شعف چهره های غمگینانه همنوعان فرودست و مستمند را رنگ نمی بخشد.
    استحکام پایداری جامعه سالم با کاهش دغدغه های کهنه نیازمندان میسر می شود. اعتبار می یابد و سلامت فکر و روان و آرامش و آسایش عمومی با مشارکت نیک اندیشان توانمند در مسیر یاری و کمک ضعیفان تحقق می یابد.
    این موقعیت در جامعه ما به لحاظ باورها، اعتقاد به وعده های الهی و همچنین فرهنگ مردم مداری و بخشندگی همواره فراروی افراد قرار دارد. احساس خوش آسایش و آرامش افراد نیازمند و خشنودی باطنی افراد خیر وصف ناپذیر است.
    
    
    کمک به نیازمندان واقعی، منع سوءاستفاده ها
    یک کارمند بر این نظر است که کمک کردن به افراد و خانواده های نیازمند بهتر است همواره ازطریق مؤسسات و افراد خیر، نیکوکاران شناخته شده همراه با تحقیقات واقعی انجام شود. این امر باعث می شود نظم و روال مطمئن در حمایت از مستمندان حقیقی صورت گیرد و مانع از ترویج تکدی گری افرادی نیازمند نما در خیابان ها و سایر اماکن می شود.
    «کاظمی» درباره تاثیر نیکوکاری در جامعه می گوید: «اصولاً هر عمل نیک در خور شان انسانی روی نظر دیگران اثر می گذارد. کمک به همنوع مستمند در فرهنگ عمومی جامعه تاثیر مثبت دارد که در اسلام هم به این امر تاکید شده است. حتی تامین قوت و خوراک پرندگان و... که توسط بعضی ازمردم در جاهایی دیده می شود، بر احساس و نظر عابران تاثیر مثبت می گذارد که به نوعی نشان از رافت و توجه مردم است.»
    یک شهروند جوان در گذر از پیاده رو به یک فرد متکدی مقداری پول می دهد. او درمورد این کمک خود می گوید: «صداقت یا شاید فریبکاری شخص متکدی برای من مهم نیست. برای رضای خدا کمک کردم. «سعید یاراحمدی» شغل آزاد، می افزاید: «من از والدینم یاد گرفتم به نیازمند کمک کنم، برادر کوچکم از من. همه ایرانی هستیم و فرهنگ بخشندگی داریم. هرکس به وسع خودش و تا حدی که ممکن باشد به ضعفا کمک می کند و احساس خوب و خوش هم داریم.»
    اما «صفایی» بازنشسته یک چاپخانه بر ضرورت برخورد با سوءاستفاده کنندگان از احساسات پاک مردم تاکید می کند. می گوید که چندی پیش حوالی خیابان دردشت در پیاده رو یک فرد نه چندان بزرگسال روبرویش قرار می گیرد و می گوید رفته بوده نشانی خانه یکی از اقوامش را پیدا کند اما موفق نشده است. آن فرد که نشانی مکتوب دردست ندارد اما به سرعت، نام یک خیابان آن منطقه و اسم یک کوچه و حتی شماره ای به عنوان پلاک خانه ای می گوید و دست آخر تصمیم می گیرد به محل و خانه خود برگردد ولی حالاپول بازگشت به خانه را ندارد. این شهروند می گوید که به او کمک کردم اما متاسفانه فرد مدعی همچنان از دیگر رهگذران تقاضای کمک می کرد که در صداقت او شک کردم.
    «صفایی» می افزاید: حرکت غیراخلاقی آن شخص سبب می شود به حرف های این قبیل افراد در برخوردهای دیگر اعتنا نمی کنم. اصلاً به نظرم کمک به فقیرنماها در کوچه و بازار صحیح نیست. از این که نیت خیر و حس نوعدوستی بعضاً مورد سوءاستفاده آدم هایی به ظاهر نیازمند، قرار می گیرد، یک تاثیر منفی دوسویه در شخص می گذارد به این صورت: یکی آن که شخص سائل و مسکین نما عادت به تکدی گری می کند و دیگر آن که کمک من نوعی به چنین افراد می تواند حس کمک بینندگان دیگر به این متکدیان را نیز برانگیزاند. اما یاری کردن مردمانی محتاج و آبرومند، به نظرم باید فرهنگ سازی شود و کمک به نیازمند واقعی در هر موقعیت که باشد باید به عنوان یک وظیفه انسانی، عمومی شود.»
    «ناصر شورجه» بازنشسته لشگری، همیاری و کمک مردم به مستمندان را یک حرکت مثبت و خوب می خواند که اثر این عمل نیز روی روحیه و فرهنگ مداری بچه ها تاثیر مثبت دارد. او لیکن تاکید می کند کمک به اقشاری نیازمند در چرخه زندگی شان، پنهان باشد، جنبه خودنمایی و کاسب مابانه نباشد ولی جریان نیکوکاری فرهنگ سازی شود تا مردم بدانند کمک به کسانی که مستحق هستند و شناخته می شوند صورت گیرد نه سایرین که وضعیت زندگی شان شناخته نیست. درآن صورت، تکدی گری رواج خواهد یافت.
    
    
    اجر معنوی شادمانی درونی
    «سرخانی» حسابدار، درباره اثرات همیاری چه به صورت مادی و چه معنوی به نیازمندان معتقد است ضمن آن که نگرانی آنان را از تهیدستی شان برطرف می کند، موجب ازبین بردن فقر و فساد در جامعه هم می شود. درعین حال کمک به محتاجان اجر معنوی دارد.
    «حمید خمجانی» دبیر فدراسیون بسکتبال، نیز معتقد است ثواب کمک به همنوع یک عبادت است. در قرآن و روایات اسلامی درخصوص یاوری به نیازمندان تاکید شده است. ازطرف دیگر انجام این کار خیر نیز باعث شادی درونی کمک کنندگان می شود.
    «اقدام یاری رساندن به افراد بی بضاعت یک کار خوب و خداپسندانه است.» یک خانم خانه دار لیکن ضمن آن که می گوید این گونه کمک ها در بین مردم نیز تاثیر خوب (مثبت) دارند، تاکید می کند همیاری ها به صورتی باشند که رنگ ریاکاری نداشته اما همگانی باشند.»
    
    
    گذشت از تعلقات مادی حرکت در مسیر آرامش
    اثرگذاری جنبه های مثبت و منفی رفتار آنان که به همنوعان نیازمند کمک می کنند و آنانی که به دلایلی کمتر به این امور توجه دارند از دیدگاه علم روان شناسی، آیینه تمام قد شفاف بازتاب های درونی برآمده از رفتار انسان است. خلاصه هر یک از این دوگانگی نگرش ها، احساس خوشبختی و دور بودن از نگرانی و ضربه های روانی و سویه دیگر، زیستن در هراس و بهمریختگی تعادل فکری و روحی است. «محمد کیوان زاده» کارشناس ارشد روان شناسی، در این موارد توضیح می دهد: «انسان ها همواره خواهان کمال طلبی هستند. از سوی دیگر گرایش به برانگیختن تحسین دیگران و در حقیقت حس زیبایی خواهی که خوشبختی از جمله آن ها محسوب می شود، دارند. یکی از راه های ارضای این دوجنبه در انسان، احسان و نیکویی کردن به دیگران است. نیکی کردن به همنوع دو بعد جسمی و روحیه انسان را شامل می شود چرا که فرد با گذشتن از تعلقات مادی دنیوی، نخست آن که به چنان آرامشی دست می یابد که خود را از دیگران در این زمینه برتر دانسته و احساس خوشبختی می نماید. در ثانی، دیگران را به سوی خود جذب می کند و باعث می شود تا افراد، فرد خیر را دوست داشته باشند. پس، فرد نیکوکار در درجه نخست با بخشودن بخشی از مال خود در حقیقت، اضطراب و استرس را از خود دور نموده و هیچ گاه نگران از دست دادن مال خود نیست. این اتفاق- باورانه- نشان از گذشت فرد خیر می دهد.»
    ادامه صحبت وی درباره کسانی است که کمتر به کمک و یاری همنوعان تهیدست و درمانده توجه دارند. او در این باره می گوید: «در مقابل مردمان نیکوکار، افرادی هستند که نمی خواهند از مال خود چشم پوشی و به دیگران کمک کنند. این قبیل اشخاص در زندگی همواره نگران از دست دادن مال و دارایی بوده و در این زمینه دچار ترس و دلهره می شوند. این در حالی است که افراد مذکور با دیده شک و تردید به دیگران نگاه می کنند و این تصور را دارند که مبادا دیگران چشم طمع به مال شان داشته باشند.» به گفته این کارشناس روان شناسی، خیال نگران چنین مردمی باعث می شود که انسان های دیگر از آنان کناره گیری کرده و آن ها تنها و گوشه گیر می شوند. همین انزوا عامل بروز مشکلات حاد روان تنی برای فرد و افراد مذکور خواهد شد. در عوض، افراد نیکوکار با بخشیدن از مال خود ریشه غرور و خودپسندی را که یکی آفات روان آدمی است را از خود دور می کند. این امر باعث بالارفتن عزت نفس و در نتیجه، خوشبختی و سرافرازی فرد نکواندیش می شود. علاو بر آن، فرد با این احسان، انسان های نیازمند را به سوی خود جذب می کند و او هیچ گاه دچار تنهایی نمی شود. در نهایت، فرد خیر با بازخوردی که از عمل خود به دست می آورد، نسبت به انجام عمل خود امیدوار شده و می کوشد تا عمل نیک خود را هر چه بیشتر انجام دهد. اوتامادامی که این امر را ادامه می دهد نه تنها سلامت روحی و روانی نسبت به دیگران خواهد داشت بلکه از لحاظ جسمی نیز از آسایش برخوردار می شود. به همین جهت است که در کتاب های- مقدس- آسمانی به خصوص قرآن و همچنین در سیره پیامبران و امامان، بر امر انجام احسان، نیکوکاری و کمک به همنوعان نیازمند، بسیار تاکید شده است.»
    
    
    شادمانی التیام زخمه های روان
    «آصف صحرایی» بنکدار است. می گوید که خودم را بازنشسته کرده و کلید دکان را به پسرانش داده است. می گوید: «به آنها سفارش کردم همیشه مردم دار باشند و خدا محور. از این بابت خاطرم از آنها جمع است. اما وظیفه ما آدم ها این است که زیاد زیر بار سنگین دنیا نرویم. زحمت به حد نیاز و استراحت برای امانت وجود خود شرط آرامش خاطر است. این تعادل برقرار باشد، فکر آدم آزاد و آرامش می یابد و فرصت دارد به فکر حک و اصلاح زندگی فقرا و برو بچه های بدون سرپرست بیفتد. اما این که فایده کمک ها به نیازمندان و همنوعان در هر کجا، چیست؟... شادی آنان و مرهم نهادن به زخمه های روح و جسمشان است. در تلویزیون هر موقع فیلم و گزارش درباره بچه ها و دخترها و پسرهای نوجوان بی خانمان شده می بینیم. باور کنید از خودم خجالت می کشم. کمک کردن باید به چیزی مثل شریک داشتن یک دانگ از شش دانگ امکانات موجود روزمره زندگی، تعریف و عمل شود. من اگر توانسته باشم به درمانده ای یاری کرده باشم، آن را به بچه هایم و همکاران و آشنایان هم گفته ام. این را از سر غرور مادی نمی گویم. به قصد اشاعه عادت و فرهنگ سازی به قول امروزی ها، می گویم، اعتقاد دارم بچه ها باید از همان زمانی که پول توجیبی از والدین خود می گیرند، یاد بگیرند به همشاگردی که شاید پول کفش و دفتر و کیف ندارد، دوستانه کمک کنند. بزرگترها هم باید یک قلک توی خانه مخصوص ایتام بگذارند. فایده و اثر این گونه کارهای پرثواب، برکت زندگی و عمر و تشویق دور و اطرافیان به نیک خواهی است.
    کمک های متداول مردمان بخشنده جهت تامین معاش همنوعان نیازمند معمولادر هر زمان و یا هرازگاه و عمدتاً پراکنده (خانوادگی و فردی) در طول سال در جامعه ما صورت می گیرد. در همین راستا، توده هایی منسجم و نظام مند متشکل از مردم خیر نیز در ایام خاص و مناسبت ها و یا از طریق جلسات و هیئت های مذهبی از تهیدستان و درماندگان به انحای گوناگون حمایت می کنند. اما جدای از چنین موارد، نهادها و سازمان هایی رسمی و با برنامه ریزی کلاسیک و مدون نیز هستند که افراد وخانواده های تحت پوشش خود را همواره از جنبه های مادی، معنوی و حتی اشتغال و آموزش تحصیلی تامین می نمایند. از جمله انواع این گونه حمایت ها، رسم فراگیر مردمی در یک مقطع زمانی به مناسبت تجدید سال است.
    
    
    کمک های مردمی را ساماند هی کنیم
    «کیوان زاده» پژوهشگر و روان شناس، در ادامه نظرات خود، معتقد است در حمایت های کلان نسبت به افراد محتاج استمرار زندگی، می بایست چند فاکتور مدنظر باشد: چگونگی تبلیغات، اعلام نتیجه برگزاری مراسم و توزیع هدایای مردم و تغییر زمان از هفته پایانی سال به اوایل ماه اسفند چرا که با توجه به گستردگی کار در سطح کشور زمان بری رساندن کمک های مردم به دست نیازمندان، تعیین فرصت یک هفته ای، کم است. به نظر می رسد ضرورت دارد در سال های آتی، زمان بیشتر برای توزیع کمک های این امر خیر اعمال شود؛ حداقل دهه اول اسفندماه شود.
    نکته دیگر، دیر کرد تبلیغات برای برگزاری مراسم جمع آوری کمک های مردم است. به نحوی که تبلیغات برای یک کار نیک گسترده و اطلاع رسانی همگانی آن نه از طریق رادیو و تلویزیون و نه به وسیله پلاکارد در معابر صورت نگرفته و ظاهراً تا بیست و چهار ساعت پیش از زمان مراسم، این موارد انجام نمی پذیرد. با وجود خلاء تبلیغات در زمان مناسب، من نوعی در یک فرصت کوتاه و با فراوانی کارهای متفرقه و معمول در ماه پایانی سال، چگونه می توانم هدیه ای مناسب تهیه کنم با توجه به بودجه مردم در اسفندماه که به دلیل هزینه های سال نو، عمدتا مصرف می شود و نیز دیر هنگامی- هفته آخر اسفند- برگزاری مراسم، شاید برای خیلی ها چندان توان مالی نماند که در کمک های مردمی، مشارکت کند.»
    این پژوهشگر، ادامه صحبت هایش، معطوف به ضلع دیگر ساماندهی کمک های مردمی یعنی اعلام عمومی نتایج میزان و کم و کیف کمک های مردمی به نیازمندان است. وی در این خصوص می گوید: «انتظار است همان طور که در رسانه ها درباره موضوعات و موارد از پیش اعلام شده، اطلاع رسانی ماحصل عملیات صورت داده می شود، درباره رسم کمک های مردمی هم عمل شود یعنی باز خورد نتایج کمک ها برای آگاهی همه مردم به ویژه کسانی که در هر جای جامعه و کشور در این امر خیر شرکت کرده اند، اطلاع رسانی شود. مثلافلان میزان هدایا و به همان مقدار کمک به دست خانواده های محتاج و ایتام داده شده است. این روش به نوعی توجه به همت، کمک و یاری همه کسانی است که از نحوه توزیع کمک ها با خبر می شوند ضمن آن از نظر روحی و مفید واقع شدن هدایای شان، خرسند خواهند شد.»

حوزه علمیه محمودیه شیراز...
ما را در سایت حوزه علمیه محمودیه شیراز دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : حسین فیروزاردکانی معاون آموزش hozehmahmoudieh بازدید : 463 تاريخ : سه شنبه 9 تير 1394 ساعت: 22:45